درباره‌ی کتاب: کتاب «پسرم قاسم» روایت والدینی است که پس از شهادت سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی، فرزندان تازه متولدشده‌ی خود را به نام «قاسم» نام‌گذاری کردند. روایت پدر و مادران ایران‌زمین که بنابر عقیده و باور دینی‌شان، درصدد حفظ و یاد نام سردار رشید اسلام در تاریخ کشورشان بوده‌اند. مشخصات راویان بنا بر میل و خواست خودشان ثبت شده و نویسنده، هیچ‌گونه دخل و تصرفی در معرفی آن‌ها نداشته است.
برشی از کتاب: «آن‌زمان، سربند حاج قاسم وجود نداشت که بخریم. فرصتی هم نبود که سفارش بدهیم. برای همین، روبان خریدیم و مادرها شابلون دستی درست کردند و با رنگ، روی روبان‌های برش‌زده چاپ کردند:«قاسم‌ها درراه‌اند.» بیانیه‌ای خوانده شد که یکی از سرفصل‌هایش این بود: «مادرانی که فرزندی درراه دارند، اسمش را قاسم خواهند گذاشت.» این جمله برای من هم جرقه‌ای شد که اسم پسرم را قاسم بگذارم.
اسم، خیلی چیزها را مشخص می‌کند. موقعیت‌های تاریخی یا دینی یا انقلابی هم مؤثرند. یک اسم از احساسی پدید می‌آید و به‌واسطه‌ی آن اسم، هم پدر و مادر و هم فرزند، در همان جهت حرکت می‌کنند. درصورتی‌که اگر اسمی معمولی انتخاب شود، هم پدر ومادر بی‌تفاوت عبور کنند و هم آن اتفاق تربیتی برای بچه نیفتد.